kehilangan

Sesungguhnya KEHILANGAN itu memeritkan,menyedihkan,mengecewakan dn mendukakan. Leby2 lgi org yg pling kte sayng dn org yg paling rapt dgn kte.sejujurnya,ia menyakitkn apabila org itu telh tyada d hadapn
mate kte lgi dn mengmbil mse yg lame tuk d sembuh kn.tpi,bukn smua org.ade sesetngh itu amt mudh tuk m’hilgkn rse itu dri dlm diri mereka,kerna mereka leby kuat dn tabh tuk menerima dugaan itu.tpi adekh kte sedr,sebelm kte KEHILANGAN seseorang itu,adekh kte pernh m’hargai mereka,menyayangi mereka,mencintai mereka,menghormati mereka biarpn hnye utk seketika.kte hnye sedr itu smua apabila kte telh KEHILANGAN mereka,kerna kte terasa akn KEHILANGAN mereka.dengan itu kte terasa mhu mule b’nafas,terasa mhu menangis,terasa mhu meraung,terasa menyesal,terasa KEHILANGAN. Semuanya da t’lmbtt. Semuanya suda t’jadi d hadapn mate kte sndri.itu leby memeritkan.lakukan la tggungjwb kte seperti yg suda t’sirat dn t’surat sebelm t’lmbt.tidk la kte menyesl d kemudian hari dn terkilan.sebyk mne pun air mata kte menuruni pada hari itu,ianya tidk akn kembali seperti asl,tidk seperti dulu.hanya iringan doa yg boleh kte berikn sbg hadiah terbaek.